Ciepły Profil PRO UV pod drzwi PD01 XPS od 70 do 250 mm odporny na działanie słońca

Ciepły Profil pod balkon, drzwi UV PD01 XPS 

Wybierz jeden z 2 trybów realizacji zamówienia

Czego potrzebujesz do złożenia zamówienia ?

 - dokładna nazwa profilu

 - dla nietypowych profili należy dodać załącznik przekrój profilu w formacie.dwg (AutoCAD)

 - wiedza, jakie parapety końcowe będą montowane (trzeba będzie wybrać rodzaj podcięcia)

Przykład: Potrzebuję 6 sztuk (6 x 1,2 mb.) więc zamawiam 7,2 mb

Zalety ciepłego profilu pod balkon UV PD 01  - powłoka ochronna UV  - lepsza izolacja termiczna  - poprawa przenikalności cieplnej  - lepsza akustyczność  - eliminacja podmuchów wiatru  - zabezpieczenie przed zawilgoceniami  - eliminacja powstawania pleśni oraz grzybów  - łatwy montaż   Podstawowe informacje w skrócie:  - współczynnik przewodzenia ciepła - lambda 0,036 W/mK  - Reakcja na ogień EUROKLASA E  - wytrzymałość na ściskanie przy 10% odkształceniu powyżej 300kPa  - nośność do 160 kg/mb  - szerokość 110 mm  - długość 1 szt = 1,2mb  - wysokości widoczne od 65 do 250 mm

Dzięki zamontowaniu parapetu możliwe jest przesunięcie izotermy 0^oC poza ścianę, dzięki czemu nie tworzy się tam strefa przemarzania, przesunięcie izotermy 0^oC przed stal w ramie okiennej, następuje poprawa liniowego współczynnika przenikalności cieplnej w węzłach szyba-profil oraz okno-ściana o około 20%, a w konsekwencji poprawa współczynnika Uw.

Przekrój ciepłego profilu PD 01 (frezowanie i profil przykładowy)

 

 Posłuchaj co nasz ekspert ma do powiedzenia w kwestii montażu ciepłych parapetów

Wiedza techniczna o ciepłych parapetach

 

Zapytaj klienta, która część okna zamontowanego w sposób tradycyjny (na pianę) jest najzimniejsza i dlaczego. Podpowiem: dolna część ościeżnicy. Dlaczego tak się dzieje? Widać to na poniższym przekroju, gdzie pokazany jest przebieg izoterm i przemarzanie:

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat zjawiska przemarzania zajrzyj do artykułu na naszym blogu.

  

 

 

Ciepłe profile XPS należy montować wyłącznie na wyrównanym podłożu, jest to niezbędny element pozwalający na przeniesienie ciężaru okna i trwałe jego podparcie. 

Proszę zwracać uwagę na dobór wysokości okna przy stosowaniu ciepłych parapetów, przy typowej wysokości 65 mm wielkość okna dobieramy pomniejszając je o jego grubość i górny luz montażowy.

   

 UWAGA nie przykrywać folią! 

Zasłonięcie folią okien postawionych na ciepłych parapetach od strony zewnętrznej może doprowadzić do efektu "piekarnika i kuchenki mikrofalowej" jednocześnie plus odcięcie od cyrkulacji powietrza, co może spowodować nieznaczne odkształcenie się powierzchni XPS-u. Taki efekt może wystąpić w bardzo upalne i jednocześnie słoneczne dni od strony południowej, ale tylko po przykryciu folią.

 

Elementy izolacyjne nie mogą być stosowane do stolarki ppoż. ani jako hydroizolacja

Ciepły profil musi być położony na wyrównanym, podłożu, nie można go klinować ani montować na pianę

1. Przygotowanie otworu okiennego

Powierzchnia, na której będzie montowany element izolacyjny musi być wypoziomowana, sucha, bez ubytków i luźnego materiału (rys. 1, 2). W
przypadku braku poziomu zaleca się wykonanie nośnej warstwy wyrównującej w celu wyrównania i wypoziomowania powierzchni (rys 3). Gdy otwory
okienne są w zadowalający sposób wypoziomowane a ich powierzchnie gładkie nie musimy dodatkowo przygotowywać takiego otworu. W przypadku
murów z pustaków otworowych powierzchnia pustaków musi być pokryta wylewką betonową. Na tym etapie zaleca się stosowanie materiałów
termoizolacyjnych przeznaczonych do murowania ścian jednowarstwowych lub o podobnych właściwościach mrozo i wodoodpornych. W przypadku
montażu w warunkach zimowych w temperaturach ujemnych należy zwrócić uwagę, aby powierzchnia podłoża nie była zalodzona, oszroniona.

2. Przygotowanie elementu izolacyjnego

Długości produkcyjne jednego elementu to 120 cm. Przed montażem należy przygotować takie długości elementów izolacyjnych, aby zostawić
odpowiedni luz montażowo-dylatacyjny od ościeży na uszczelnienie (rys. 4). Otwory większe wymagają zastosowania dwóch bądź więcej odcinków
elementów, które przygotowujemy na wymiar wcześniej, pamiętając o luzach na uszczelnienie. W przypadku wygięcia elementu należy opierając środek
o krawędź (np. muru) i naciskając delikatnie na końcach przegiąć w przeciwną stronę. Czynność można powtarzać do uzyskania prostej płaszczyzny.

3. Wyznaczanie miejsca wbudowania elementu izolacyjnego.

Układamy na „sucho” przygotowane elementy izolacyjne w otworze okiennym, pamiętając o odpowiednim ich ustawieniu w stosunku do lica muru, a
następnie przy pomocy ołówka trasujemy na ościeży od wewnątrz linie wzdłuż krawędzi elementu izolacyjnego (rys. 5). Ma to na celu wyznaczenie
miejsca położenia zaprawy klejowej do przyklejania XPS-u** lub kleju poliuretanowego w aerozolu do XPS-u*. W przypadku dwóch i więcej elementów
bardzo ważne jest zachowanie linii montowanych elementów, tak aby na miejscu styku nie było żadnych przesunięć, gdyż uniemożliwi nam to w
późniejszym etapie zatrzaśnięcie okna na profilu (rys. 6).

4. Przyklejanie elementu izolacyjnego do podłoża

Wariant (1) – montaż na klej poliuretanowy w aerozolu do polistyrenu ekstrudowanego XPS

Pierwszą czynnością jest rozprowadzenie na całej doczołowej powierzchni elementu izolacyjnego warstwy odpowiedniego klejo-uszczelniacza* (patrz
wstęp do niniejszej instrukcji). Następnie w przypadku montażu elementu izolacyjnego na klej poliuretanowy w aerozolu do XPS* nanosimy ścieżki kleju
(minimum 3) na mur, tworząc obwód w postaci prostokąta (rys. 7). Bardzo ważne jest, aby ścieżka zewnętrzna kleju była poprowadzona maksymalnie
blisko krawędzi muru. Uwaga: Nie dopuszcza się stosowania pian pistoletowych rozprężnych do montażu okien. Następnie tym samym klejem
wypełniamy specjalnie przygotowane nacięcia (7) na spodzie elementu izolacyjnego (rys. 8). Tak przygotowany parapet nakładamy na ościeże,
dosuwamy do ściany i dociskamy, pilnując, aby profil znalazł się we wcześniej wytrasowanym przez nas miejscu. Nadmiar klejo-uszczelniacza*, który
pojawi się między ścianą a profilem usuwamy. Całość dociskamy i sprawdzamy poziom (rys. 9). Czynność powtarzamy przy kolejnych elementach. Na
zakończenie sprawdzamy jeszcze raz poziom.

Wariant (2) – montaż na zaprawę klejową z worka**

W przypadku montażu elementu izolacyjnego na zaprawę klejową z worka** nanosimy wcześniej przygotowaną zaprawę (zgodnie z wytycznymi
producenta) na całą powierzchnię ościeża. Zaprawę klejową** nakładamy tak zwanym „grzebieniem” wykorzystywanym w budownictwie do
przyklejania płytek (zdjęcie nr 10 i 11). Ta metoda pozwala nam na wprowadzanie drobnych korekt w usytuowaniu elementu oraz w przypadku
niewielkiego braku poziomu otworu okiennego uzyskania tego poziomu przez nałożenie odpowiedniej ilości zaprawy klejowej**. Pozostałe czynności
wykonujemy jak w wariancie 1

W jednym i drugim wariancie nie stosuje się żadnych klocków podkładowych ani klinów montażowych, ponieważ ciężar stolarki przenoszony jest przez
element na mur i dlatego profil musi przylegać całą swoją powierzchnią do powierzchni ościeży.
Istnieje możliwość odwróconej kolejności montażu tj. nakładania ramy okiennej na profile lub mocowania profili do ramy okiennej używając ścisków
stolarskich na czas klejenia klejo-uszczelniaczem*, a następnie osadzania całości w ościeżu. Jeżeli jest taka możliwość i konstrukcja ramy okiennej na to
pozwala, przykręcenie mechaniczne elementu, (opcjonalnie również przez blachę montażową (11)), wkrętem montażowym (8) przez listwę montażową
(9) do profilu ramy okiennej; ustabilizuje połączenie klejowe całości na czas schnięcia klejo-uszczelniacza oraz ułatwi i przyspieszy montaż (patrz
rys.2/L01XT rys.2). W tym wariancie obowiązują wszystkie wcześniej opisane procedury – czyli stosowanie klejo-uszczelniacza* na głowicy,
uszczelnienie łączy oraz konieczność przygotowania poziomu podłoża. Patrz rys. 2.

4. Uszczelnienie połączenia pomiędzy elementem izolacyjnym a ścianą

Do szczeliny powstałej pomiędzy elementem a ścianą należy zaaplikować odpowiedni klejo-uszczelniacz* (patrz wstęp do niniejszej instrukcji oraz
zdjęcie nr 12 i 13). Ta czynność musi być wykonana z należytą uwagą i starannością tak, aby luz między ścianą a elementem izolacyjnym był całkowicie
wypełniony klejo-uszczelniaczem*. Nadmiar klejo-uszczelniacza* usuwamy.

UWAGA ! Nie wolno stosować materiałów zawierających rozpuszczalniki !

5. Uszczelnianie połączeń między elementami izolacyjnymi

W momencie konieczności połączeń dwóch lub więcej elementów konieczne jest uszczelnienie miejsca styku. Do tego stosowane są odpowiednie klejouszczelniacze* (patrz wstęp niniejszej instrukcji) w taki sposób, aby uzyskać szczelność i zniwelować możliwość przedmuchów w tym miejscu (zdjęcie
nr 14). Ta czynność musi być wykonana z należytą uwagą i starannością tak, aby luz między elementami izolacyjnymi był całkowicie wypełniony klejouszczelniaczem*. Przed położeniem kolejnego elementu, należy starannie pokryć jego doczołową powierzchnię klejo-uszczelniaczem*, a następnie
położyć w miejsce wbudowania i mocno dosunąć do leżącego już elementu. Nadmiar klejo-uszczelniacza* usuwamy.

6. Uszczelnianie styku połączenia między elementem izolacyjnym a ramą okienną / progiem

Oprócz zastosowania odpowiedniej taśmy rozprężnej konieczne jest dodatkowo pokrycie górnej części elementu izolacyjnego odpowiednim klejouszczelniaczem* (patrz wstęp niniejszej instrukcji), aby dodatkowo uszczelnić styk połączenia elementu z ramą okienną (zdjęcie 17, 18 i 19). Dodatkowo
ta czynność ma za zadanie wzmocnić pod kątem wytrzymałościowym posadowienie okna na profilu. Jeżeli konstrukcja profilu okiennego/progu na to
pozwala i jest na to miejsce, należy poprowadzić dwie równoległe ścieżki klejo-uszczelniacza* (5), a tak jest często w przypadku systemów o szerokości
powyżej 70 mm i okien drewnianych. Ta operacja jest niezbędna, aby uzyskać pożądane właściwości połączenia ościeżnicy z elementem izolacyjnym.
Ścieżka klejo-uszczelniacza* (5) powinna mieć około 3 mm szerokości – patrz rys.18

7. Montaż okna

Warunkiem koniecznym zamocowania okna na elemencie izolacyjnym jest sprawdzenie położenia elementu na ościeży względem lica muru oraz
poziomu na całej długości (rys. 19 i 20). Przygotowaną ramę okienną wstawiamy w otwór okienny i dociskamy tak, aby nastąpiło wskoczenie zaczepów
ramy w zaczepy elementu izolacyjnego (2) – patrz rys 18.

UWAGA ! Nie należy wyjmować ramy po zamontowaniu na elemencie izolacyjnym, gdyż może dojść do uszkodzenia zaczepów (2).

Przekrój montażowy PD01